Στην περίοδο της απροκάλυπτης επίθεσης των αφεντικών ο ρόλος του θεατή είναι ότι χειρότερο. Το να είναι κανείς γεμάτος ελπίδα σε δύσκολους καιρούς δεν είναι απλώς κάτι ανόητα ρομαντικό. Βασίζεται στο γεγονός ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι μόνο μια ιστορία σκληρότητας, αλλά και συμπόνιας, θυσίας, θάρρους, καλοσύνης. Αυτό που επιλέγουμε να τονίσουμε από αυτό το πολύπλοκο κουβάρι της ιστορίας θα καθορίσει τις ζωές μας. Αν βλέπουμε μόνο το χειρότερο, θα καταστρέψει την ικανότητά μας να κάνουμε κάτι. Αν θυμόμαστε εκείνες τις στιγμές και εκείνους τους τόπους -και υπάρχουν τόσοι πολλοί- όπου οι άνθρωποι έχουν συμπεριφερθεί θαυμάσια, αυτό θα μας δίνει ενέργεια για δράση και, τουλάχιστον, τη δυνατότητα να στρέψουμε τη σβούρα του κόσμου σε διαφορετική κατεύθυνση. Και αν δράσουμε, έστω και σε μικρή κλίμακα, δεν χρειάζεται να περιμένουμε κάποιο μεγάλο ουτοπικό μέλλον. Το μέλλον είναι μια άπειρη διαδοχή από παρόντα, και το να ζούμε τώρα όπως πιστεύουμε ότι πρέπει να ζουν τα ανθρώπινα όντα, σε πείσμα όλου του κακού που μας περιστοιχίζει, είναι ήδη μια υπέροχη νίκη.
Χάουαρντ Ζιν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου